Co roku wieniec adwentowy przypomina nam o nieskończonej miłości Boga i nadziei na życie wieczne przyniesionej przez Chrystusa. Stanowi także symbol zwycięstwa i godności królewskiej Jezusa – zwycięzcy, króla i zbawiciela. 
Okrągły kształt i wiecznie zielone liście wieńca adwentowego przypominają nam o nieskończonej miłości Boga i nadziei na życie wieczne przyniesionej przez Chrystusa. Zieleń stanowi symbol trwającego życia. Natomiast kształt kręgu symbolizuje wieczność Boga, który nie ma początku ani końca. W całości wieniec adwentowy jest obrazem wspólnoty oczekującej w miłości i radości na swojego Pana.
Stanowi także symbol zwycięstwa i godności królewskiej Chrystusa – zwycięzcy, króla i zbawiciela. Cztery świece, zapalane jedna po drugiej przez kolejne Niedziele Adwentu, reprezentują modlitwę, pokutę i przygotowanie na przyjście Jezusa. W Wigilię Bożego Narodzenia wszystkie palące się świece stanowią symbol bliskości „przyjścia” Jezusa. Światło świec jest także symbolem naszej nadziei. Samo zapalanie świec oznacza czuwanie i gotowość na przyjście Jezusa „światłości świata.” Każde zapalenie świecy jest okazją do modlitwy, lektury Pisma Świętego i duchowego rozwoju. W polskich domach, zgodnie z tradycją, świece zapala najmłodszy członek rodziny.
Istnieją różne interpretacje symboliki poszczególnych świec adwentowych. Według jednej z nich, pierwsza świeca, nazywana Świecą Proroka lub Świecą Nadziei to symbol proroków, którzy zapowiedzieli przyjście Mesjasza. Świeca Betlejem lub Świeca Pokoju, zapalana w drugą niedzielę adwentu, symbolizuje miejsce, w którym narodził się Zbawiciel. Świeca Pasterzy, nazywana także Świecą Radości, która zapalamy w trzecią niedzielę adwentu „Niedzielę Gaudete” upamiętnia radość pasterzy, którzy jako pierwsi ujrzeli dzieciątko Jezus i ogłosili światu „dobrą nowinę”. „Gaudete” znaczy „Radujcie się” – stąd radosny, różowy kolor świecy. Czwarta Świeca – Świeca Aniołów lub Świeca Miłości zapalana w ostatnią niedzielę adwentu to symbol aniołów, którzy objawili się pasterzom w grocie betlejemskiej i ogłaszali narodziny Chrystusa zbawiciela. Według innej z interpretacji, cztery świece symbolizują najważniejsze etapy historii zbawienia. Pierwsza świeca symbolizuje przebaczenie nieposłuszeństwa Adama i Ewy, druga to symbol wiary patriarchów Narodu Izraelskiego jako wdzięczność za dar Ziemi Obiecanej. Trzecia świeca odnosi się do radości króla Dawida, który celebruje przymierze z Bogiem. Czwarta jest symbolem nauczania proroków, głoszących przyjście Mesjasza.
