W przestrzeni publicznej coraz częściej słyszymy pytania o postawę Jana Pawła II wobec dramatu wykorzystywania seksualnego osób  małoletnich i bezbronnych przez duchownych, a także o sposób reagowania na tego rodzaju przestępstwa podczas jego pontyfikatu. Coraz głośniej stawiana jest teza, że Papież nie podchodził właściwie do tego rodzaju czynów i niewiele robił, aby ten problem rozwiązać, a nawet go ukrywał. Wydaje się, że panuje swego rodzaju moda na formułowanie tego typu opinii. Wpisuje się to w próby podważenia autorytetu Jana Pawła II, a nawet zakwestionowania jego świętości, potwierdzonej w procesie beatyfikacyjnym i kanonizacyjnym. W  konsekwencji stanowi to usiłowanie pomniejszenia znaczenia tego wyjątkowego pontyfikatu dla Kościoła, świata, kultury i człowieka.

  W tych dniach serdecznie zapraszamy do adoracji Jezusa ukrytego w Najświętszym Sakramencie. Ze środy na czwartek będzie adoracja całodobowa.

Adoracja Najświętszego Sakramentu jest najpiękniejszą modlitwą, nie tylko słowami, ale także ciszą, milczeniem serca. Klęcząc, wpatrujemy się w samego Boga, otwieramy swoją duszę, powierzamy siebie, a wtedy Bóg może spokojnie prowadzić nas przez życie. Mamy serca pełne próśb, jesteśmy zmęczeni, utrudzeni – oddajmy wszystko Jezusowi, odpoczywajmy u Jego stóp.

Znaczenie i historia nabożeństw 40-godzinnych

Czterdziestogodzinne nabożeństwo bywa nazywane Quarant' Ore (lub Quarantore), od quarant – „czterdzieści” oraz hora – „godzina”. Najkrócej mówiąc, polega na nieustannej, trwającej czterdzieści godzin modlitwie przed uroczyście wystawionym Najświętszym Sakramentem. Jest to więc nabożeństwo eucharystyczne i powinno się zarówno zaczynać, jak i kończyć mszą św. Istnieją nawet specjalne, uroczyste msze, połączone z procesją z Najświętszym Sakramentem, przewidziane na początek i koniec czterdziestogodzinnego nabożeństwa.