Msze Święte o godz. 9.00,10.30,12.00, 17.00
Pierwszy dzień Nowego Roku to ósmy dzień od Narodzenia Jezusa. My dziękując Bogu za przyjście na świat Chrystusa, obchodzimy uroczystość ku czci Matki Bożej, sprawczyni obietnic danych całej ludzkości, związanych z tajemnicą Odkupienia, czcząc Jej Macierzyństwo. Matka Jezusa jest ukazana ludziom jako najdoskonalsze stworzenie, a zarazem jako pierwsza z tych, którzy skorzystali z darów Chrystusa.
Chęć specjalnego ukazania wspomnienia Matki Bożej zrodziło się już w VII wieku, a Kościół wyznaczył dzień 1 stycznia. Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi to najstarsze maryjne święto. Podkreśla ono wagę Jej macierzyństwa. Wprowadził je do liturgii Kościoła papież Pius XI w roku 1931 na pamiątkę 1500. rocznicy soboru w Efezie (431).
Pius XI wyznaczył na coroczną pamiątkę tego święta dzień 11 października. Reforma liturgiczna w roku 1969 nie zniosła tego święta, ale podniosła je do rangi uroczystości nakazanych i przeniosła na 1 stycznia. Wybrano bardzo stosowny, nie przypadkowy dzień: oktawy Bożego Narodzenia, aby po wyśpiewaniu hymnów dziękczynnych Wcielonemu Słowu, złożyć odpowiedni hołd Jego świętej Rodzicielce.
Maryja była córką świętych Joachima i Anny, pochodziła z królewskiego rodu Dawida, z pokolenia Judy. Rodzice oddali ją do Świątyni, a przez Boga została wybrana na Matkę Jezusa Chrystusa. Anioł Gabriel zwiastuje Jej narodzenie Syna i od tej chwili Maryja całkowicie oddaje się Bogu, odwiedza swoją krewną, św. Elżbietę, przyszłą matkę Jana Chrzciciela. Wraz ze swym oblubieńcem, św. Józefem, w związku ze spisem ludności udaje się do Betlejem, miasta, z którego wywodzi się Jej ród.
Tu też przychodzi na świat Jezus, potem z żydowskim obyczajem ofiarowuje Syna w świątyni. Zagrożeni groźbami i czynami Heroda uciekają z Jezusem do Egiptu. Jest obecna podczas pierwszego cudu w Kanie Galilejskiej. Maryja towarzyszyła również Panu Jezusowi w Jego wędrówkach apostolskich oraz była świadkiem Jego śmierci.
Stojąc pod krzyżem Jezusa, zostaje Matką Kościoła i ludzkości. Maryja niewątpliwie jest osobą najbliższą Jezusowi ze względu na szczególną rolę w dziele zbawienia. Jej niezwykłe posłannictwo i miejsce w chrześcijaństwie odsłania tekst Apokalipsy. Kościół od początku wierzył, że Jezus zachował ciało Maryi od skażenia śmiercią. Zabrał Ją z ciałem i duszą do nieba, koronując Ją na Królową nieba i ziemi.
Według tradycji po wniebowstąpieniu Jezusa żyła jeszcze 12 lat. Pusty grób Maryi znajduje się obok Ogrodu Oliwnego w dolinie Cedron. Fakty z Jej życia, tytuły i wezwania modlitewne oraz cudowne wydarzenia, które miały miejsce za Jej przyczyną, Kościół rozważa w ciągu wielu świąt podczas całego roku liturgicznego.
Biskupi zebrani na soborze w Efezie (431), wykazali w Piśmie świętym, że Pan Jezus miał tylko jedną osobę, której własnością były dwie natury: Boska i ludzka. Dlatego Maryja była Matką Osoby Jezusa Chrystusa w Jego ludzkiej naturze - była więc Matką Bożą. Prawda ta została ogłoszona jako dogmat. Zebrani na tym Soborze biskupi Kościoła pod przewodnictwem legatów papieskich orzekli jednogłośnie, że nie tylko można, ale należy Maryję nazywać Matką Bożą, Bogurodzicą. Ta godność i ten przywilej wynosi Maryję ponad wszystkie stworzenia i jest źródłem wszystkich innych Jej przywilejów.
Prawdę o Boskim Macierzyńskie Maryi potwierdzono na soborach w Chalcedonie (451) i w Konstantynopolu (553 i 680), w Konstytucji Pawła IV przeciwko arianom (socynianom) w roku 1555, w wyznaniu wiary Benedykta XIV (1743) oraz w encyklice Piusa XI Lux veritatis w 1931 roku. Macierzyństwo Maryi wobec Jezusa jest wyjątkowe, ponieważ jest dziewicze.
Maryja była Dziewicą zawsze: przed porodzeniem Jezusa i po Jego urodzeniu, aż do śmierci. Kościół nie ustanowił osobnego święta dla podkreślenia tego tytułu. Łączy go jednak bezpośrednio z Boskim Macierzyństwem. Prawdę o dziewiczym Macierzyństwie ogłosił jako dogmat na Soborze Laterańskim I w roku 649. Jednak wiarę w tę prawdę Kościół wyraził również na soborach poprzednich, np. w Chalcedonie (451) i w Konstantynopolu (553). Nadto prawdę tę akcentuje w wyznaniach wiary, w orzeczeniach papieży, w pismach Ojców Kościoła i w liturgii. Pan Bóg godnością przewyższa wszystko, co tylko istnieje.
